Bulbophyllum bicolor

Lindley 1890
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Bulbophyllinae

 

Foto: © Copyright Wolfgang Renner. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Bulbophyllum bicolor

Synonim: Cirrhopetalum bicolor (Lindley) Rolfe, Sunipia bicolor (Lindl.) Lindl.1833

Występowanie:

Chiny. Rosną w pobliżu Hong Kongu na Nowych Terytoriach. Nie zostały podane szczegóły dotyczące wysokości naturalnego siedliska, ani wysokości występowania, więc dane klimatyczne i sugestie dotyczące uprawy są oparte na ocenie wysokości i należy do nich podchodzić z pewną ostrożnością.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 34°C i -2°C.
Średnia wilgotność waha się od 70% w zimie do ponad 80% w lecie.
Opady od 30 mm w grudniu i styczniu do 390 mm przez całe lato.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 15,4/11,5 w styczniu do 28,7/23,7 przez całe lato.
Okres kwitnienia: Od lutego do kwietnia.

Uwagi różne:

Seidenfaden (1973) powiedział: "Niewiele wiadomo o tej roślinie." I następnie: "Z herbarium z Hong Kongu otrzymałem pojedynczą roślinę zebraną w roku 1972 co wskazuje, że gatunek ten ciągle występuje w naturze. Według niej wykonałem mój szkic na Rycinie 56." 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to niewielki, osiągający 13 cm wysokości epifit sympodialny, którego kolejne przyrosty są oddalone od siebie o 3,5 cm na pełzającym kłączu. Korzenie wyrastają przy podstawach pseudobulw.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 2 cm długości i 1,2 cm średnicy. Kształt tych dość małych pseudobulw jest owalny.  

Liście:

Liście mają ok. 11 cm długości i 2 cm szerokości. Pojedynczy, wąsko owalny, wyprostowany liść wyrasta z wierzchołka każdej pseudobulwy. Jest dość płaski, ma zaokrąglony wierzchołek, a przy podstawie zwęża się, tworząc wysmukły ogonek liściowy o długości ok. 1,7 cm.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 4,5 cm długości. Wysmukły, wyprostowany lub wygięty pęd kwiatowy wyrasta u podstawy pseudobulwy. Kwiaty ułożone są w dość gęstą kiść u góry pędu kwiatowego, a każdy osadzony jest na szypułkowatej zalążni o długości ok. 1 cm.

Kwiaty:

Do 3 na kwiatostanie. Jak już wcześniej napisano, niewiele wiadomo o tym storczyku. Seidenfaden (1973) podaje, że wzorcowa roślina w zbiorach Kew nie ma kwiatów, ale jest rysunek na kartce i notatka Forda opisująca szczegółowo kwiat. Oto część tego opisu. "Boczne płatki zewnętrzne mają 11 linii długości i 3 linie szerokości, kolor beżowy poznaczony szkarłatnymi liniami, górny płatek zewnętrzny ma 6 linii długości, 4 linie szerokości, jest spiczasty, wnętrze ma szkarłatne plamki od strony podstawy i duży szkarłatny punkt 2 linie poniżej, jest postrzępiony na krawędziach, płatki okółka wewnętrznego mają 4 linie długości i kolorystykę podobną do górnego płatka zewnętrznego. Warżka połączona z wybrzuszeniem na prętosłupie wygina się do tyłu i na zewnątrz nad wybrzuszeniem, ma kolor jasno czerwono-brązowy, wybrzuszenie od prętosłupa zrośnięte z podstawami płatków okółka zewnętrznego. Prętosłup krótki z dwoma zębami z przodu.". Dla zrozumienia podanych wymiarów, linia równa się 2,12 mm, tak więc boczne płatki zewnętrzne mają 2,3 cm długości i 0,6 cm szerokości. Płatek grzbietowy ma 1,3 cm długości, 0,85 cm szerokości, a płatki okółka wewnętrznego mają 0,85 cm długości.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 28-29°C, nocy 24°C, co daje różnicę dobową rzędu 4-5°C. 

Światło:

12000-20000 luksów. Światło powinno być rozproszone lub przefiltrowane i należy unikać bezpośredniego światła słonecznego, zwłaszcza przy wyższych temperaturach. 

Podlewanie:

Od wiosny do jesieni opady są intensywne z 3-4 miesięcznym nieco suchszym okresem pod koniec jesieni i na początku zimy. W okresie aktywnego wzrostu rośliny powinny być często podlewane. Powinny tylko trochę przesychać między podlewaniami, ale podłoże nie może być rozmokłe ani zleżałe. Jesienią podlewanie powinno być stopniowo ograniczane. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Rośliny można sadzić do płytkich pojemników o doskonałym drenażu, ale ich płożący pokrój wskazuje, że lepiej chyba będą rosnąć zamontowane na podkładkach z paproci drzewiastej lub na kawałkach konarów o nierównych powierzchniach. Tak mocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności, a podczas gorącej i suchej pogody należy je podlewać kilka razy dziennie. Niektórzy hodowcy uważają, że zapewnienie wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom jest trudne, więc często rośliny te uprawiane są w płytkich doniczkach lub koszyczkach przy użyciu bardzo luźnego, szybko wysychającego podłoża. Różne ilości utrzymujących wilgoć dodatków, takich jak perlit lub pocięty mech torfowiec, mogą być wymieszane z materiałem podstawowym składającym się z drobnych lub średniej wielkości kawałków kory sosnowej lub włókien paproci drzewiastej. Preferowane są włókna paproci drzewiastej, ponieważ nie rozkładają się tak szybko jak kora. To oznacza, że rośliny nie muszą być za często przesadzane, co jest o tyle ważne, że wiele gatunków z rodzaju Bulbophyllum bardzo źle reaguje na wszelkie naruszanie bryły korzeniowej. Po dzieleniu lub przesadzaniu rośliny często przez prawie rok wracają do normalnego stanu. Jeżeli podłoże nie uległo rozkładowi ale roślina wyrosła poza pojemnik, można przenieść roślinę z całą bryłą korzeniową i podłożem do większego koszyka lub doniczki bez naruszania korzeni. Jeśli przesadzenie jest konieczne, najlepiej przeprowadzić je w momencie, gdy nowe korzenie już zaczynają rosnąć, aby umożliwić roślinie jak najszybsze ukorzenienie się. Rośliny należy jednak przesadzać natychmiast po stwierdzeniu, że podłoże uległo rozkładowi.  

Wilgotność powietrza:

Średnia wilgotność wynosi 80% przez większość roku, ale spada do 65-70% w okresie 3-4 miesięcy późną jesienią i wczesną zimą  

Okres spoczynku:

Zimą średnia temperatura dnia wynosi 15-18°C, nocą 11-13°C, z amplitudą dobową 4-5°C. Temperatury i dnia i nocy obniżają się równocześnie, co powoduje, że amplituda dobowa prawie nie zmienia się. O ile rośliny nie są chronione wyjątkowym mikroklimatem w danym siedlisku, to zdarza się, że temperatura spada dramatycznie nawet do -2°C. Opady w zimie w naturalnym siedlisku są niższe, ale właściwie nie ma tam zupełnie suchej pory. Uprawiane rośliny zimą powinny być tylko okazjonalnie zamgławiane pomiędzy lekkimi podlewaniami, co mniej więcej 2 tygodnie. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.